Czym jest kolka niemowlęca?

Kolką niemowlęcą nazywamy ataki płaczu, a czasami krzyku, które trudno uspokoić. Zazwyczaj, zdrowym niemowlętom ataki kolki doskwierają w porze wieczornej oraz w nocy. Objawy, które świadczą o kolce to podkurczanie nóżek, wypieki na twarzy, gazy oraz wyraźne do usłyszenia przelewanie się treści jelitowej. Oznaką kolki jest także zielonkawy stolec, którego oddanie może uśmierzyć na moment dolegliwości. O tym, że dziecko miewa kolki świadczy reguła „trzech”, mianowicie: atak trwa około 3 godzin, występuje 3 razy w ciągu tygodnia przez około 3 tygodnie.

Kiedy pojawiają się ataki kolki?

Zazwyczaj pierwsze ataki kolki występują już w przeciągu pierwszych tygodni życia, a następnie powtarzają się przez kolejne 4 do 6 miesięcy. Istnieje również możliwość wystąpienia kolki w przeciągu pierwszych dni życia dziecka i utrzymywania się jej aż do 8, bądź 9 miesiąca życia. Zauważono pewną zależność, mówiącą o tym, że jeśli kolka pojawi się:

• już w pierwszych tygodniach życia, to istnieje duże prawdopodobieństwo utrzymywania się jej u połowy dzieci do ponad trzech miesięcy
• w przeciągu 2 do 8 tygodnia życia, to jej objawy mogą występować przez ponad kolejne trzy miesiąca u około 20% maluchów
• po 9 tygodniu życia, to prawdopodobieństwo utrzymywania się jej objawów przez następne trzy miesiące, może dotknąć już tylko 10% dzieci

Co może być przyczyną kolki?

Przyczyny występowania kolki nadal nie są znane. Zazwyczaj kolka doskwiera dzieciom całkowicie zdrowym. Jej przyczyną, może być jednak zbyt mała dojrzałość układu pokarmowego i jego zaburzenia, co prowadzi do bolesnych skurczów jelit, a w efekcie do ataków płaczu dziecka. Przyczyną kolki u niektórych maluchów jest alergia na krowie białko, soję lub brak tolerancji na laktozę, czyli cukier prosty, który jest wchodzi w skład mleka. Stwierdzenie, że dziecko jest uczulone na laktozę, wymaga potwierdzenia lekarskiego. Innymi przyczynami kolki, może być także połykanie wraz z pokarmem zbyt dużych ilości powietrza, czy też zbyt duża produkcja gazów w jelitach. Na kolki duży wpływ mają również zaburzenia emocjonalne dotyczące relacji rodzice- dziecko, będące wynikiem zbyt dużego strachu przed nieznanym, czyli momentem ,kiedy na świecie pojawia się dziecko, bądź też nie zaakceptowania nowej sytuacji życiowej lub innych sytuacji stresogennych. Kolki można także tłumaczyć, zbyt małą dojrzałością ośrodkowego układu nerwowego, lub stosowaniem nieodpowiednich technik dotyczących zajmowania się noworodkiem.

Ze względu na to, że choroba ta nie ma żadnego podłoża organicznego, cierpią na nią maluchy i zazwyczaj ma ostry przebieg, kolka często jest tematem zasięgania konsultacji lekarskiej. Często jednak zarówno lekarze, jak i rodzice nie są usatysfakcjonowani efektami jej leczenia, ze względu na nieznajomość jej przyczyn oraz brak sposobów jej leczenia.

Kiedy kolka ustępuje?

Zazwyczaj kolka ustępuje po 4- 6 miesięcy, bez względu na to, czy jest ona leczona, czy też nie.

Czy ataki kolki mogą być niebezpieczne?

Ataki kolki nie są zagrożeniem dla zdrowia dziecka. Natomiast, jeśli zostanie stwierdzone, że źródłem kolki jest alergia pokarmowa lub brak tolerancji na laktozę, należy wtedy rozpocząć leczenie w postaci diety wykluczającej niektóre produkty. Czasami, ból brzucha może być jednak oznaką innych dolegliwości, jak np. stan zapalny ucha środkowego, jelit, czy też uwięźnięcie przepukliny. W sytuacji, kiedy atak „kolki” jest długi, a stan zdrowia dziecka coraz gorszy, należy niezwłocznie udać się do lekarza.

Jak postępować w przypadku napadu kolki?

Po pierwsze należy zachować spokój, gdyż podenerwowanie rodzica, udziela się również maluchowi, co może jeszcze zaostrzyć objawy kolki. Jedną z metod naturalnych jest zapewnienie dziecku spokoju i podawanie delikatnych mieszanek ziołowych z rumianku, werbeny pospolitej, lukrecji, kopru włoskiego i mięty. Należy jednak pamiętać o tym, że zbyt duże przyjęcie przez dziecko płynów w postaci herbatek, może być przyczyną utraty masy ciała, ze względu na mniejsze ilości przyjmowania przez dziecko mleka. Pomimo tego, iż tulenie dziecka, wożenie w wózku, noszenie nie wyleczą kolki, to jednak każdy delikatny kontakt dziecka z rodzicem działa kojąco i uspokajająco.

Jaka dieta dla matki karmiącej?

Zaobserwowano, że dieta matki karmiącej, zazwyczaj nie ma większego wpływu na poprawę zdrowia, chociaż może mieć działanie korzystne. W szczególności zaleca się matce, która karmi, dietę hipoalergiczną, czyli taką, która eliminuje ze swoje składu:

• mleko krowie oraz jego przetwory
• ostre przyprawy
• kofeinę oraz teinę, która występuje w kawie oraz herbacie
• warzywa, które powodują wzdęcia, czyli: fasola, groch, bób, kalafior, kapusta
• orzechy
• czekolada
• kakao

Jeżeli niemowlę nie jest karmione naturalnie, polecane jest wprowadzenie pokarmu zastępującego mleko. Najbardziej rekomendowane są produkty mlekozastępcze o dużym stopniu hydrolizy (serwatkowe, bądź też kazeinowe), z wykluczeniem wszelkich mieszanek zawierających soję. Jednak wyboru odpowiedniego pokarmu, powinien dokonać lekarz. Pod uwagę należy wziąć to, że wszelkie efekty będące wynikiem zamiany diety zarówno u matki jak i u dziecka, powinny pojawić się po kilku lub kilkunastu dniach.